In het zicht van de haven...
De lotgevallen van een overnamebemiddelaar in het MKB
Soms heb je van die cases, dan gebeurt het ene bijzondere na het andere...
Als bemiddelaar voor de verkoper is het altijd lastig te beoordelen of de kandidaat koper financieel voldoende mogelijkheden heeft om tot afronding van een deal te komen.
Zo was er een dienstverlenend bedrijf, waarvan de aandeelhouder door de bemiddelaar begeleid werd bij de verkoop van de onderneming. We treffen een bijzonder aimabele man uit dezelfde branche met een meer dan gemiddelde interesse en een goed verhaal voor wat betreft de financieringsmogelijkheden. Die leek dus op de ideale strategische kandidaat koper.
Met de kandidaat volgden een aantal gesprekken, van kennismaking tot bedrijfsbezoek (samen met diens echtgenote) tot en met de onderhandelingen, die alle in een buitengewoon plezierige
sfeer verliepen. Persoonlijke verhalen gingen hand in hand met de zakelijke besprekingen. De kandidaat was in alles gelukkig, maar droeg één kruis: hij was al eens gescheiden en runde zijn huidige bedrijf met zijn nieuwe vrouw. Uiteindelijk vormden de resultaten van de diverse besprekingen de basis om tot een intentieverklaring te komen.
Alleen de financiering moest nog worden uitonderhandeld met de bank… U raadt het al, de kandidaat koper kwam niet rond met zijn eigen bank en vroeg de bemiddelaar of deze soms relaties in deze wereld had. Natuurlijk had de bemiddelaar die. Hij introduceerde de case bij één van zijn bancaire relaties, uiteraard zonder zijn verdere tussenkomst. Maar natuurlijk toch wel bijzonder, gezien zijn rol als bemiddelaar voor de verkopende partij. De door de bemiddelaar benaderde bank zag wél de mogelijkheid om tot een succesvolle invulling van de financiering te komen.
En toch kwam de deal niet tot stand … Toen de bemiddelaar na enige dagen nog geen getekende intentieverklaring retour had ontvangen, belde hij de kandidaat koper. Deze vertelde hem (ongetwijfeld met het schaamrood op de kaken, maar dat kon de bemiddelaar door de telefoon natuurlijk niet zien…) dat hij een zeer heftige ruzie had gehad met zijn vrouw. Zij stond namelijk niet achter de overname, omdat zij het voor het bedrijf van haar en haar echtgenote een veel te grote stap vond. De inmiddels ex-kandidaat koper vertelde de bemiddelaar dat hij bijzonder getwijfeld had wat nu te doen, maar dat hij uiteindelijk eieren voor zijn geld had gekozen. Daarvoor was de relatie met zijn vrouw hem te lief.
Dus geen deal!
Was de financiering eindelijk rond, ging de deal op emotionele gronden niet door!
Frans Verbeek